از اینرو توانمند سازی زنان از مباحث حائز اهمیت در هر جامعه روبه رشدی می باشد که باید به آن پرداخت.
توضیح توانمند سازی در بند چهار دستور العمل توانمندسازی تهیه‌شده به وسیله‌ی سازمان ملل متحد شامل پنج بخش عمده است که عبارت‌اند از:
۱) احساس ارزش داشتن؛
۲) حق مالکیت و تصمیم‌گیری؛
۳) حق دسترسی به فرصت‌ها و منابع؛
۴) حق کنترل زندگی خود در داخل و بیرون از خانه و
۵) قدرت تأثیرگذاری بر جریان تغییرات اجتماعی برای به وجود آوردن نظام عادلانه‌تر اقتصادی اجتماعی در محدوده‌ی ملی و جهانی.
باید توجه کرد نقش‌هایی که زنان و مردان در جامعه بازی می‌کنند از طریق بیولوژی تعیین نمی‌شود، بلکه جامعه است که این نقش را تعیین می‌کند؛ اگرچه گفته می‌شود که این نقش‌ها جزء ملزومات دین و یا فرهنگ هستند و یا از منطقه‌یی به منطقه‌ی دیگر و تحت شرایط مختلف به طور دائم در حال تغییر هستند.
می‌باید به توانمندسازی زنان به صورت پدیده‌یی ملموس و واقعی، یعنی چنان که هست، بر خورد کرد.
بنا براین؛ برنامه‌ریزی‌ها و ارائه‌ی روش جهت توانمندی زنان باید با توجه به مسائل فرهنگی، سنت‌ها، راه و رسم زندگی و شیوه‌ی تفکر افراد باشد تا منجر به واکنش‌های نامناسب، پیش‌داوری غیرمنطقی همراه با ارزیابی‌های اخلاقی احتمالی به وسیله‌ی افراد با نگرش‌های مختلف نگردد و می بایست با توجه به شرایط اجتماعی اقتصادی و سیاسی هر منطقه و در نهایت کشور از اهمیت ویژه‌یی برخوردار باشد.
رمز بقای هر ملتی در استفاده‌ی صحیح از نیروهای انسانی‌ست تا بتوان با استفاده از فن‌آوری و علم دنیای بهتری ساخت و هر چه‌قدر تعداد زنان آگاه، تحصیل‌کرده، ماهر و متخصص افزایش یابد، گستره‌ی توانایی‌های جامعه نیز وسعت می‌یابد.
